السلام علیک یا حضرت معصومه سلام الله علیها
مهربان بانوی من ، دیر زمانی است که دلم هوای دیدن تان کرده امّا هر بار به دلیلی این توفیق از کنیز روسیاهتان سلب می شود.
امّا هنوز شیرینی خاطره طلیعه حضور، زیر زبانم است.
چه روزهای خوبی بود ، آنجا بود که برای اولین بار توانستم به حرم ملکوتی تان راه یابم و آرامشی دوباره گیرم.
ای بهترین دختر هستی ، امروز میخواهم کمی با شما در دل کنم و از رفتار زننده برخی از دخترانی برایتان بگویم که شنیدنش قلب رئوف تان را بیش از پیش مکدّر می کند. هر چند میدانم خودتان به همه چیز آگاهید.
در قدیم دختر اگر نزدیک به نه سال می شد روسری از سرش نمی افتاد و جانش به آن بند بود .
امّا امروز نه تنهااز سرش نمی افتد بلکه آن قدر گستاخ شده که پیش چشم هزاران مرد نامحرم با اختیار خود آن را از سر بر می دارد و دلت زمانی بیشتر خون میشود که می بینی از سن بلوغش هم گذشته و شانه به شانه ی مادرش، با افتخار در خیابان ها قدم می زند.
و نیز دختران محصّلی که بعد از تعطیل شدن کلاسشان به بهانه گرمی هوا، مقنعه از سر خود برداشته و خرامان و خندان بدون توجه به نگاه های خیره نامحرمان، قدم میزنند و قهقهه مستانه شان گوش فلک را پر میکند.
پس چه شد آن همه حجب و حیای دخترانه  !!
قصه زمانی تلخ تر میشود که مادرانشان را می بینی به این بی حجابی دامن می زنند.
ای مادر کجاست آن غیرتت؟ چه شده که اینقدر بی تفاوت شده ای که حتی خودت به او میگویی : دخترم هوا گرم است روسریت را بردار و نه تنها به این کار راضی نمی شوی بلکه به مادران دیگری که در خیابان دست دختر معصومشان را گرفته اند تشر میزنی که روسری اش را بردار هوا گرم است.
ای مادر چرا کمی به وجدانت رجوع نمی کنی،وقتی گرمای این دنیا را نمیتوانی تحمل کنی، چطور در گرمای آتش جهنم دوام خواهی آورد؟
خدا به دادت برسد که اینگونه مروّج بی حجابی در جامعه میگردی.
بی بی جان فدای قلب صبورتان بشوم که چه چیزها که نمی بینید و نمی شنوید و فدای قلب نازنین یا بن الحسن (عج) پسر حضرت فاطمه (س) گردم که خون گریه میکند.
دعای خیرتان را بدرقه راهمان کنید و عاقبت بخیری مان را از خداوند منّان بخواهید و سلامم را به برادر عزیزتان برسانید و از ایشان بخواهید توفیق زیارت بارگاه مقدس شان را به همه و من زائر اولی بدهد.

به قلم: ا.قادر احمد سرایی